Het gaat al veel beter dan eergisteren. Of slechter, ’t is maar hoe je ’t bekijkt. Ik voel me dagelijks misselijker worden en moet elk uur iets eten of ik begin te kokhalzen. Maar dat is een goed teken dus ik voel me geruster nu. Ben de laatste 2 dagen amper ongerust geweest, dat is de eerste keer sinds ik weet dat ik zwanger ben.
Ik was gisteren (op het mosselfestijn op school) aan het denken dat ik eigenlijk nog niet moet zagen. Er zijn vrouwen die moeilijk zwanger geraken; dat is veel erger. Er zijn vrouwen die niet zwanger kunnen geraken; dat is nog erger. Ik weet tenminste dat ik vruchtbaar ben, en wij kunnen zomaar een kindje maken als we willen. Dat is voor sommige vrouwen een ondenkbare luxepositie. Dus ik moet inderdaad niet zagen en klagen dat ik ook nog maar denk dat het misloopt, terwijl daar geen enkele reden toe is.
Maar het wordt moeilijker om die misselijkheid te verbergen. Gisteren, tijdens het klaarzetten van de tafels, zeiden enkele collega’s dat ik nogal wit en nadien erg rood zag. Ik heb het op de koude gestoken terwijl ik eigenlijk veel zin had om te gaan liggen en wat toast te knabbelen. Daarstraks was ik aan het kokhalzen toen mijn klas vertrok naar godsdienst of zedenleer, omdat ik dringend een toastje moest eten. En daarnet had Yves lekker gekookt, het smaakte echt keilekker, maar ik moest het eten naar binnen wringen. Heb de helft laten liggen voor straks, want dan moet ik toch weer iets in mijn maag stoppen om niet misselijker te worden. En dit is nog maar het begin, dat weet ik van de vorige keer. Toen ben ik vanaf ongeveer 7 weken beginnen overgeven tot ik 14 weken ver was. Dus dat staat me misschien nog wel te wachten.
We zien wel hoe het loopt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten